นึกแล้วว่าต้องอ่าน

ประโยคนี้เป็นประโยคที่ไม่มีอะไร แต่ผมนึกแล้วว่าคุณต้องอ่านมัน นอกจากนี้แล้วคุณก็ยังได้อ่านประโยคนี้อีกด้วย ถึงแม้ว่าคุณจะพยายามไม่อ่านประโยคถัดไป คุณก็ต้องอ่านประโยคนี้ หรือไม่ก็โดนหลอกให้ข้ามมาอ่านประโยคนี้อยู่ดี หรือจะหนีข้ามมาไกลถึงขนาดนี้ ผมก็รู้ว่าคุณต้องอ่านประโยคนี้
ต่อให้หนีข้ามย่อหน้ามาก็ต้องอ่านประโยคนี้อยู่ดี!! เห็นไหมละว่าผมเมพแค่ไหนที่รู้ว่าคุณจะอ่านประโยคนี้
หรือไม่ก็พยายามข้ามประโยคตะกี้มาอ่านประโยคนี้อยู่ดี
นึกแล้วว่าต้องอ่านหัวข้อย่อยนี้
นึกแล้วว่าคุณจะต้องตามมาอ่านถึงข้อความในหัวข้อย่อยนี้ แต่อย่างไรก็ตาม คุณก็คงหนีประโยคนี้ไปไม่ได้ คุณก็ต้องอ่านมันอยู่ดี
* หรือไม่ก็ต้องอ่านประโยคนี้
* หรือไม่ก็ต้องอ่านประโยคนี้
* หรือไม่ก็ต้องอ่านประโยคนี้
* หรือไม่ก็ต้องอ่านประโยคนี้เพราะมันยาวกว่าเพื่อน
* หรือไม่ก็ต้องอ่านประโยคนี้
* หรือก็ประโยคนี้
* หรือไม่ก็ต้องอ่านประโยคนี้เพราะหนีข้างบนมา
* หรือไม่ก็ต้องอ่านประโยคนี้
* หรือไม่ก็ต้องอ่านประโยคนี้
จบแล้ว ยินดีด้วย คุณเพิ่งอ่านประโยคนี้ไปพอดี